Keep up the good spirit
6 maart 2015
Het gaat niet vanzelf, dat kan ik je in ieder geval vertellen. In alle adviezen en rapporten rondom nieuwe vormen van stadmaken staat het creëren van een groep belanghebbenden voorop. Het maakt sowieso een vast onderdeel uit van mijn werkwijze. Voordat ik het woord co-creatie kende, was ik al aan het co-creëren (zei ze onbescheiden). Ik vind het namelijk logisch dat eindgebruikers hun omgeving bepalen én ik ben van mening dat ik niet de almachtige kennis in huis heb om in mijn eentje een uniek concept te ontwerpen.
Zo ook bij het Buikslotermeerplein. Een worn-down winkelgebied met een openbare ruimte waar al jaren nauwelijks aandacht aan besteed is. Het gebied wacht sinds de eeuwwisseling op structurele herontwikkeling die maar niet van de grond komt. En het is nú tijd voor verandering. Steeds minder mensen winkelen in het gebied en over twee jaar is het de eindhalte van de nieuwe Noord/Zuidlijn. Dus heb ik een tijdje geleden besloten de handschoen op te pakken. Deze week bleek wederom hoe noodzakelijk het is om aan de slag te gaan: weer een winkel moest zijn deuren sluiten.
De basis van onze werkwijze is het betrekken van een kerngroep van maximaal twintig mensen. Het moet een diverse groep van belanghebbenden zijn: topdown en bottomup, denkers en doeners en van diverse culturele achtergronden. Het is de gemeente, de projectontwikkelaar, woningbouwcorporaties, bewonersverenigingen, ondernemers en creatieven. Bij elke partij ben je een ander overtuigingsgesprek aan het voeren om gezamenlijk het traject in te gaan. Het hoofdargument is natuurlijk dat we een positieve verandering in het gebied teweeg gaan brengen, dat je juist door samen te werken nieuwe mogelijkheden aanboort. Het risico dat ze erin stoppen is tijd, vertrouwen en geld waarvan het meest gebruikte tegenargument vertrouwen is. Uiteraard naar mij toe, want ik ben natuurlijk de onafhankelijke nieuwe partij die zij niet kennen, maar vooral naar die ander.
Het gebrek aan vertrouwen zit meestal bij diegene die ze al uit eerdere trajecten kennen: die destijds ook niet wilde samen werken, die met megalomane plannen kwam die nooit zijn uitgevoerd, die geld heeft besteed aan onzinnige zaken, beslissingen heeft genomen met ingrijpende gevolgen of gewoon zijn woord niet is nagekomen. Hier zit de grootste uitdaging want hoe krijg je partijen bij elkaar die een niet altijd even florissant verleden met elkaar delen? Gelukkig vind ik deze uitdaging juist mooi: mensen bij elkaar brengen. En er is maar één manier om dit voor elkaar te krijgen, een positivo zijn. Dus: keep up the good spirit!
[foto: Buikslotermeerplein]
Donica Buisman, oprichter van State of Flux, is bezig met een drieluik over het programmeren van publieke ruimten: een boek, een toolkit en de praktijk –het Buikslotermeerplein in Amsterdam-Noord. In ‘Notes to Self’ vertelt ze minimaal 1x in de twee weken over haar ervaringen en de kennis die ze opdoet. Maximaal 1 A4, 1 uur werk en 600 woorden. Just getting it out there. Het doel: delen en leren.
Volg Donica via Twitter, Facebook of geef je op voor de nieuwsbrief van State of Flux.
